Donibane Lohitzune, arrantzaleak eta kondairak · Pescadores y leyendas

Donibane Lohitzune, arrantzaleak eta kondairak · Pescadores y leyendas

san juandeluz1Donibane Lohitzune · San Juan de Luz  es una de las localidades más importantes de Iparralde. Al igual que Hendaia, esta ciudad esta muy arraigada al camino de Santiago, ya que poseía un hospital para los peregrinos que pasaban por allí. En el siglo XIII, el núcleo urbano se convirtió en una zona comercial de gran calado.  El puerto era el punto de encuentro de los corsarios y desde allí vigilaban al golfo de Bizkaia y de ahí también salían los barcos que iban  a cazar ballenas. En el siglo XV los arrantzales euskaldunes encontraron por primera vez las costas de Ternua y esto, le aporto mucha riqueza Donibane Lohitzune.

En el año 1636 los españoles adquirieron la ciudad pero, la armada del rey, al siguiente año la devolvió. Después del tratado de los Pirineos, en 1659,  cuando contrajeron matrimonio el entonces Rey de Francia, Luis XIV y la infanta María Teresa de Austria la ciudad adquirió renombre. Por la puerta de la iglesia que salieron los casados, fue tapiada. Más abajo leeréis una leyenda.

El tratado de Ultrech, en 1713, dejó Ternua en manos de Gran Bretaña, asestando un duro golpe a Donibane Lohitzune. Además la ballena del golfo de Bizkaia ya estaba extinguida y a consecuencia de roturas provocadas por el mar en las protecciones de la bahía, muchos arrantzales (pescadores) tuvieron que marcharse.

Más tarde, se procedió a las labores de reparación de las protecciones de la bahía, construyendo zonas portuarias, aunque no duraron mucho. En el siglo XIX se volvió a reconstruir toda la zona portuaria.

Como hemos dicho antes, vamos a contar dos leyendas relacionadas con la iglesia  Saint-Jean-Baptiste. En la primera se cuenta que hay una puerta lateral de la iglesia que esta tapiada y se dice que esta fue tapiada después de que el rey Luis XIX y Maria Teresa pasaran para que así, fuesen ellos los últimos en pasar.Puerta Saint-Jean-de-Luz

Sin embargo, hay otra versión que nos cuenta que la puerta se tapió cuatro años después de la boda por otro motivo. La puerta debía estar mal colocada porque daba directamente al altar y por tanto, no era práctica para la gente que estaba en la iglesia en los días de Misa. Por eso decidieron tapiarla y abrir otra en el mismo lateral, pero que diera a la parte trasera de la iglesia.

 

Hiriaren historia itsasoari eta Done Jakue bideari lotua izan da. Erdi AroanSantiago bidea egiten zuten erromesen ospitale zen Donibane Lohizune.

XIII. menderako hirigune komertzial garrantzitsua zen, bertako portua kortsario bilgunea zen eta Bizkaiko Golkoa ikuskatu eta balearen arrantzan zebiltzan ontziak irteten ziren bertatik. XV. mendean euskal arrantzaleek Ternuako lehen kostaldeak aurkitu zituzten, eta balearen arrantzak izena eta aberastasuna eman zizkion Donibane-Lohizuneri.

1636n espainiarrek hiria hartu zuten, baina errege-armadak hurrengo urtean berreskuratu zuen. Bere loria garaiak izan zituenean hiriak, esaterako Pirinioetako Itunaren ondoren (1659ko azaroaren 7a) Luis XIV.a hirira iritsi zenean Maria Teresa infantarekin ezkontzera. (Beherago honi buruzko kondaira bat irakurri ahal izango duzue)

donibanelohitzune1713n Utrechteko Itunak Bretainia Handiaren esku utzi zuen Ternua, kolpe latza emanez Donibaneri. Gainera lehendik ere balea desagertuta zegoen Bizkaiko golkotik, baita itsasoak apurtutako badia babesten zituen babesak ere Horren ondorioz, arrantzale askok herritik alde egin behar izan zuten.

Geroago, badia itsasotik babesteko lanei ekin zitzaien, kaiak berreraikiz, baina ez zuten luzaroan iraun. XIX. mendean berreraiki ziren berriro.

Lehen esan dugun moduan, Saint-Jean-Baptisteko elizari buruzko bi kondaira bitxi kontatuko ditugu. Batetik, elizaren ate bat hormatuta dago eta esaten dutenez, Luis XIX eta Maria Teresa ezkondu eta hortik pasatu zirenean hormatu zutela, beraiek hortik pasatzen azkenak izateko.

Hala ere, beste bertsio bat dago eta fidagarriena da. Ezkontza eta lau urte geroago atea hormatu zuten, atearen kokapena ez zelako egokia. Antza denez, aldarera orientatuta zegoen eta ez zen batere praktikoa sartzen ziren pertsonentzako. Horregatik, ate hori hormaratu eta elizaren atzeko parteko albo batean ipini edo berreraiki zuten.

 


Sin categoría
Los comentarios están cerrados.